neden?

Ah!

Benim de aklima hep yolda dolusuyor kelimeler...

Mesela baskalarini bahane ederek hayata kizdigimi fark ediyorum bazen,

Halbuki butun kizislarim kendime!

Yapamayacagim seyler istiyorum hep kendimden,

Sonra da neden yapamadigim uzerine uzuluyorum.

Halbuki biliyorum neden yapamadigimi,

O zaman gecenin bu yarisinda bosalan goz yaslari neden?

Cok fazla hayal kuruyorum mesala..

Neresi kotu bunun diyeceksiniz ama kotu iste!

Yapmam gereken o kadar seyin arasinda kendime mola veriyorum hayallerden,

Beni en cok onlar mutlu ediyor nedense...

Gun arasindaki kucuk hayal molalari...

Kendimi cok yargiliyorum bazen,

Ve bunun yanlis oldugunu biliyorum!

Destekten cok kostek oluyorum kendime,

Basarilamayanlari bir bir diziyorum gozlerimin onune,

Sonra da huzunlenmeye basliyorum...

"Neden yapamadim bunlari hayatimda?" diye!

Merak ediyorum bazen,

Hayatta "Benim dusunduklerimi baskalari hissedebiliyor mu?" diye.

Sasirdigim bana soylenenler aslinda,

Sakladigimi dusundugum icimdeki "kotu ve arsiz"i

Gorduklerini iddia edenler mesela..

Halbuki ben de onun icindeki "kotu ve arsiz"i

Gordugumu sanmistim...

Demek ki gozlerinde gordugum,

Gozlerimin bir yansimasiymis!

Yani "Hersey karsilikli mi bu hayatta?"

diye sorasim geliyor her seferinde.

Ve hep sasiriyorum cevaba!

"Evet" diyor birisi,

"Karsilikli oldugunu daha cok goreceksin!"

Ama inanamiyorum kendisine.

Ben hep verici olmusum,

Basklarinin da verebilecegini dusunemiyorum.

"Bu kadar iyilik bu dunyada fazla!" diyorum kendime,

"Cok fazla hem de..."

Mutlu olmayi hak ediyor muyum?

Peki o zaman neden tam mutlu olamiyorum?

Neden her sey dusundugumun tersine cikiyor?

Neden hic dogru zamanda dogru yerde bulunamiyorum?

Neden kimse beni sevmiyor?

Neden... neden... nede..?