"Once hayal gucunun onunu tikayan dusunceleri cikart," dedi adam, "sonra yazmaya basla!.. Fark edeceksin ki kelimeler su gibi akmaya baslayacak kulaklarina..."
Ben irkcilik diye bir kavram oldugunu ilk New York'a tasindigimda ogrendim aslinda! Ondan once, eski caglarda beyazlarin siyahlari kole olarak kullandiklarini duymustum ama etrafimda pek siyah bir insan olmadigi icin irkicilik diye bir seyin farkina varmamistim dogrusu. Zaten annemin "Turk damattan baskasini kabul etmem!" lafina da anlam veremiyordum o zamanlar. Ne fark ederdi ki... Ha Turk, ha Yunanli, ha Fransiz, ha siyah, ha beyaz. Onemli olan adamin bana deger vermesi degil miydi. Herkes esitti cocuk gozlerimde ne de olsa. Birinin gozlerine baktigimda teninin rengini fark edemezdim bile. Onemli olan gozlerdi. Gozler konusurdu. En iyi onlar gosterirdi birini sevip sevemeyecegimi.
Ve sonra New York'a tasindim. Herkesin esitlik uzerine diller doktugu bu ulkede, her dakika irkcilik yapildigina sahit oldum. Marketlerde, kafelerde, is gorusmelerinde, sokakta yururken, alis veris yaparken...Her yerde, her saniye irkcilik hakimdi. Siyah-beyaz ayrimi degildi bahsettigim... Guzellik irkciligiydi. Yani eger hos bir fizikle, guzel bir gulumsemeye sahipseniz butun islerinizin hemen halledilmesiydi. Yararlanmadim mi bu irkciliktan? Tabii ki de yararlandim! Bir gulumsemeyle islerimin hallolmasi isime geliyordu. Ama suclulukta duydum yararlanirken.
Neden kosedeki kiza bana yaptiklari gibi yardimci olmuyorlardi? Guzel bir gulumsemesi olmadigi icin mi? Neden onlari bardan iceri sokmuyorlardi? Sisman olduklari icin mi? Yoksa daha yasli gorundukleri icin mi? Topuklu ayakkabilar giyip, kapidakilere gulumseyince her yere girmek kolaydi. Herkes icin degil, sadece guzeller icin...
Sahi benim goremedigim guzelligi nasil bende goruyorlardi?
"Ne istersin guzellik?"
"Sana biraz torpil geciyorum bak!"
"Hersey yolunda mi?"
"Tabii ki..."
"Hay, hay hemen hallederiz."
Hayat guzeller icin kolaydi ve bence bu bir irkcilikti.
No comments:
Post a Comment