Ve sonunda korkulan an geldii...
Nunuowski kendini dunyaya acmaya karar verdi..
Coook uzun zaman onceydi. Dunyanin kucuk, miniminnacik kosesinde, cilekli pasta gibi pespembe bir evin icinde yasardi Nunuows. Yatagi, koltuklari, dolap kulplari, defterleri, kokulu silgileri, evdeki butun ufak tefek esyalar onun zevkine gore pembe dosenmisti. Iste yine pembe gunlerden birinde, Nunuows pembe koltuguna oturmus yagan acik eflatun renkli yagmur damlalarini izliyordu. "Neden dunya benim odam kadar pembe degil acaba?" diye dusundu bir an. Sonra kendi kendine gulumsedi, ve bu kadar pembenin ona bile fazla kacacagini dusundu.
O zamanlar gunluk tutmak bir aliskanlikti, bosluktan pembe-sari hikayeler uydurmak da. "Yazmak kolay" diye dusundu bir an, bunu hayati boyunca yapabilecegi bir hobi olarak goruyordu. Ne de olsa gri-lacivert dunyadan kacmak icin bir aracti pembe kelimeler onun icin.
Nunuows pembe pasta evini terk edene kadar hikayeler yazmaya devam etti; kimisi acik mavi, kimisi eflatun, kimisi yaprak yesili pek cok hikaye doldurdu pembe defterlerine. Gun geldi, Nunuows pembe evini terk etti, baska renk diyarlar gormeye. Pembe defterlerini yaninda goturmustu ama ne pembe defterler baska evlere alisikti, ne pembe kelimeler yasayabildi turuncu sehrin isiklari altinda. Nunuowsun butun renkleri birbirine karisti sonra, pembe defterler eflatuna doner oldu, kelimeler sariya kacti, Nunuowsun pembe saclari bile kirmizi olmaya basladi. Ve Nunuows konusamaz oldu sari kelimelerle, defterlere yazamaz oldu mavi kalemleriyle. Sonra kendi kendine soz verdi bir gun; burdaki turuncu hayati hafizasina alip, bir gun pembe kelimeleriyle yazicakti. Bir gun, bir gun, hatta belki bugun, oturup sari kelimeleri bir kenara itip pembe kelimeleri cikaracakti kutularindan. Ozgur birakacakti pembe duslerini yine...Elinde rengarenk kutulariyla, dokecekti butun renkleri pembe kelimelerle dunyaya.
Ve korkulan an geldi...
Nunuows kendini dunyaya acmaya karar verdi...
No comments:
Post a Comment