Icinizi isitan agustos gunesi gokten cekilmesi, sehre yavas yavas inen soguk sonbaharin yaklasmakta oldugunun habercisidir.
Bir gunde kaldirilir giyilen yazlik elbiseler, yanik tenli kizlar kisa eteklerin altina, bileklere uzanan renkli taytlar giymeye baslar, aksamustleri omuzlari ortmek icin sallar saklanir cantalara.
Ama hicbirsey New York'a gelicek olan sonbaharin habercisi olan serin ruzgarin yerini alamaz.
Sinsice girer dusuk belli pantalonlarin belinden, tuylerinizi urpertir. Urperdikce hosunuza gider sonbahar, nede olsa eski asiklar gibidir. Sessiz sessiz sicak gunleri hatirlatmak istercesine kisi fisildar kulaklariniza.
Son iki haftadir kendime sasiyorum zaman zaman. Bir yandan gurur duyuyorum unutabildigim icin, bir yandan da "bu kadar mi cabuk unutulurmus en buyuk asklarimdan biri oldugunu dusundugum cocuk!" diyorum. Kendisi su an burda. 3 yil ona gelmesi icin yalvarirken, o buraya gelmeye karar verdiginde artik hersey icin cok gecti. Zaten hicbir zaman dogru zaman olmamisti ki! Sadece benim bir zamanin dogru zaman olucagina dair umutlarim vardi. Tabii ki zaman kendi bencil zamanini oyniyacakti bana karsi. Ben vazgectim, o geldi. Ha bana gelmedi orasi ayri. Ama gelip de, benim bu gelis uzerine her hangi bir umut, dusunce, istek, sevgi, beklenti gibi hayallerimin olmamasi sasirtici derece tuhaf! Evet tam aradigim kelimeler iste bunlar; sasirtici derecede tuhaf!
Ve benim hala ona bagli oldugumu beklemesi...Benim bagli olmadigimi gormesi..ustune bir de baska insanlarla flort edebiliyor olmam..ve bu kisinin o olmamasi..ve benim ona karsi vurdumduymaz kalmam..ki hep o vurdumduymaz olurken..ve benim baskasindan bahsedebiliyor olmam..ve ona karsi hislerimin olmadigini hissedebilmesi..ve benim bundan cok ama COK buyuk bir haz duymam..sasirtici derecede tuhaf!
